این سرودازکیست ؟
بنده کسی مشو،زیراخداوندتوراآزادآفریده است.
امام علی “ع”
سرودبهار
هوادلپذیرشد
گل ازخاک بردمید
پرستوبه بازگشت
بزدنغمه امید
زبازی ابرومهر
به نیلی سپهرژرف
بهرلحظه تازه ای
نمایان شودشگرف
بجوش آمدست خون
درون رگ گیاه
بهارخجسته فال
خرامان رسدزراه
به خویشان ودوستان
به یاران آشنا
به مردان تیزخشم
که پیکارمی کنند
به آنان که باقلم
تباهی دهررا
بچشم جهانیان
پدیدارمی‌کنند
به بانوی سوگوار
که درماتم شهید
بنالیدوزان نوا
دل عالمی تپید
بهاران خجسته باد
واین بندبندگی
واین بارفقروجهل
بسرتاسرجهان
بهرصورتی که هست
نگون وگسسته باد
درباره سرودبهاران درشماره ۱۰۹۷ چهارشنبه اسفندماه ۱۳۵۷ مجله سپیدوسیاه نامه ای ازیک خواننده به نام احمدمنصوریان چاپ شده است که چکیده آن این است:این شعربه کرامت اله دانشیان نسبت داده شده است که خوداوگفت آن را من نسروده ام.بااین حال تلویزیون آن رابه وی نسبت داده است.برای روشن شدن حقیقت به اطلاع شمامی رسانم این شعررا دکترعبداله بهزادی شاعرگرانقدرشهربابل سروده ودرشماره ۳۹۳ مورخ ۲۶ اسفندماه سال ۱۳۳۹ مجله سپیدوسیاه بانقاشی جالبی ازیک زن سیاهپوست چاپ شد.مناسبت آن نیزشهادت پاتریس لومومباقهرمان آزادی کنگوومخاطب آن همسراوست که درهمان روزها عکسهای اوبی کفش ولباس درحالیکه درمرگ همسرقهرمانش گریان بوددرمطبوعات جهان چاپ شد.